reacties

“Hoe mooi is het dat je iemand zo blij kan maken met zo iets simpels?”
 
9 juni 2017, een flinke regenbui zorgt dat ik wakker word. Niet vandaag denk ik en ik baal als een stekker. Vandaag moet het droog zijn. Vandaag is namelijk het jaarlijkse Stichting KinderBeestFeest Oh, wat kijk ik elk jaar weer naar deze dag uit. Het aftellen begint voor mij al maanden van tevoren!
 
Ik rij naar bureau Overtoomsesluis. De buien zijn gestopt en de zon laat zich zien. Ik heb er zin in en niets kan de dag nog verpesten! Op het bureau is het behoorlijk druk. Ik zie allemaal vrolijke collega’s die ook onderweg gaan naar het Kinderbeestfeest. Ik word er gewoon blij van! Het is nu al feest en het is nog nieteens begonnen!
 
Ik loop de garage in en pak mijn fiets uit het rek. Oeps, die kan wel even een poetsbeurt gebruiken. Ik ben ruim op tijd, dus haal wat papier van de rol en ga op zoek naar wat schoonmaakmiddel. Ik vind alleen een fles glasreiniger. Hiermee wordt de fiets ook wel schoon denk ik, bij gebrek aan beter! Het werkt inderdaad. De fiets blinkt mij tegemoet. Die staat er weer mooi bij! Nadat ik de verlichting heb gecontroleerd en de banden nog wat heb opgepompt, vertrek ik, al fluitend op de fiets, richting ARTIS.
 
Onderweg hoop ik bij elk verkeerslicht dat iedereen netjes blijft wachten voor het rode licht en hoop ik dat ik niet een incident in rij. Ik wil op tijd bij ARTIS zijn namelijk, want ik kan al die lieve kindjes niet laten wachten natuurlijk! Ondanks dat ik vrij ben, fiets ik wel in uniform over straat naar ARTIS toe, dus bij een incident of overtreding moet ik wel handelen. Gelukkig is iedereen net zo vrolijk als ik en houdt iedereen zich netjes aan de regels! Na ongeveer 20 minuten fiets ik de Plantage Middenlaan op. Het is nu nog rustig, maar dat zal snel veranderen!
 
Ik zoek mijn collega’s op voor de briefing. Steeds meer vrijwilligers komen aan. Deze dag is altijd een soort reunie voor ons. Collega’s van de diverse hulpdiensten vanuit meerdere regio’s helpen mee met het Kinderbeestfeest. Onze collega ambu-bikers zijn ook weer van de partij. Elk jaar fietsen we samen de meldingen af en ondersteunen we elkaar bij diverse incidenten. Ik groet de ambu-bikers en het is een leuk weerziens. En hoewel we elkaar maar eens per jaar zien, lijkt het toch alsof we elkaar al jaren kennen! Iedereen heeft er zin in, dit beloofd een mooie dag te worden!
 
Nadat de briefing is geweest, is het wachten tot de kinderen en hun ouders en broertjes/zusjes komen. Mijn maatje en ik nemen plaats in bij de ingang. Zo kunnen we alle kindjes goed zien! In de verte horen we de sirenes al. Kippenvel! De eerste stoets arriveren bij ARTIS. Dan gaat het hek eindelijk open. Allemaal blije mensen komen ARTIS in lopen. Een luid applaus klinkt. Ik sta te genieten. Wat word ik hier blij van!
 
Het is inmiddels al etenstijd, dus mijn maatje en ik besluiten een broodje te halen. Net als we een hap van het broodje nemen, komt er een jongetje aan. Hij wil graag met ons op de foto. Zijn moeder zegt: “even wachten, ze zijn nu aan het eten” Maar zonder overleg, schuiven mijn maatje en ik de broodjes aan de kant, eten snel ons mond leeg en lopen naar het jongetje toe. De foto wordt gemaakt en ik zie een brede glimlach op het gezicht van de jongen verschijnen. Prachtig! Zijn dag kan niet meer stuk! Een blij jongentje en een dankbare moeder lopen weg. Hoe mooi is het dat je iemand zo blij kan maken met zo iets simpels? Wij peuzelen ons broodje lekker op, maar niet voordat we nog even met wat andere kindjes op de foto zijn geweest. We zijn hier immers voor hen, dus het broodje kan wel even wachten.
 
Het feest verloopt zonder al te veel incidenten. We krijgen een paar kleine meldingen, die snel opgelost zijn. In de tussentijd hebben we vooral tijd om foto’s te maken met kindjes, om high fives en boksen uit te delen en om een praatje te maken met de ouders. Tijdens die gesprekken hoor ik telkens weer dat de ouders heel dankbaar zijn voor dit moment en voor de politie in het algemeen. Ik ben dankbaar voor de woorden van de ouders en ben blij dat ik dit voor hen kan doen.
 
Iedereen in het park is vrolijk. De dankbaarheid bij de gezinnen straalt er vanaf. De kindjes kunnen even vergeten dat zij ziek zijn. De ouders kunnen even een avondje onbezorgd genieten van hun gezin. De tijd gaat snel. Kon ik die tijd maar even stil zetten en kon ik er maar voor zorgen dat deze gezinnen altijd en onbezorgd kunnen genieten. Helaas kan ik dat niet. Maar ik kan er wel mede voor zorgen dat zij vanavond nooit zullen vergeten!
 
Het KinderBeestFeest loopt inmiddels ten einde. Mijn maatje en ik gaan langzaam richting de uitgang om de kindjes uit te zwaaien. De muziekfiets met daarop twee medewerkers van Artis is daar inmiddels ook gearriveerd. Eigenlijk is dit inmiddels een soort routine geworden. De muziek gaat aan en de Kabouterdans klinkt door de speakers.
 
En daar staan we dan, in uniform, de Kabouterdans te dansen. Gewoon, omdat het kan! De kindjes dansen mee en de ouders staan aan de zijkant te genieten. Ik zie de telefoons tevoorschijn komen en er wordt volop gefilmd. Het maakt mij helemaal niets uit. Want ik zie hoe erg de kindjes en hun ouders genieten en mee dansen. Dus ik geniet ook en dans gewoon de kabouterdans!
 
Als het park leeg is, fiets ik weer naar het bureau. Ik sla per ongeluk een verkeerde straat in, waardoor ik een flink stuk om moet fietsen. Ha, dom! Maar het maakt mij niet uit. Nagenietend van een geweldig geslaagd feest, fiets ik met een omweg terug naar het bureau.
 
Ik ben trots op alle vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt en ik hoop dat we de ouders en kindjes een onvergetelijke avond hebben bezorgd. Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk!
 
Bedankt lieve kindjes en ouders voor een onvergetelijke avond!

“Het is niet alleen een unieke kans voor deze kinderen om Artis op een bijzondere manier mee te maken, maar voor ons ook! Het is schitterend om te zien hoe sommige kinderen eerst met angst en daarna met twinkeling in hun ogen de Reptielenzaal verlaten! Daar doe je het allemaal voor!”

“Ik vind dit evenement fantastisch. Die gezichtjes van de ernstige zieken kinderen in de ambulances/brandweerauto’s etc laten duidelijk zien dat zij ongeloofelijk blij zijn dat zij een avond even uit hun zieke wereld kunnen ontsnappen. Daarna genieten zij met volle teugen van het bezoekje aan Artis. Ze mogen dieren voelen/aanraken. Krijgen uitgebreid uitleg van de verzorgers van de dieren in Artis. Het hele gezin zien we ieder jaar volop genieten van deze dag.”

“Op een avond als deze kan mijn kind helemaal zichzelf zijn. Fantastisch dat al die vrijwilligers dit voor ons organiseren.”